به نقل از «ایسکانیوز»

آیا میدانستید ویروس ایدز می‌تواند در مغز خوابیده باشد؟

تاریخ انتشار: ۵ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۷۱۱۰۴

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، هنگامی که HIV سلول های انسانی را آلوده می کند، یک کپی از DNA خود را به سلول های میزبان وارد می کند. برخی از این سلول‌های آلوده می‌توانند برای مدت طولانی به حالت نهفته بمانند که به عنوان نهفتگی HIV شناخته می‌شود.

بهترین راهکار مهار بیماری ایدز

درمان‌های کنونی، مانند درمان ضدرتروویروسی (ART)، می‌توانند با موفقیت از تکثیر بیشتر ویروس جلوگیری کنند، اما نمی‌توانند HIV نهفته را ریشه کن کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در نتیجه، یافتن راه هایی برای هدف قرار دادن و پاکسازی منابع نهفته همچنان یک چالش بزرگ می ماند.

یک مطالعه جدید توسط محققان دانشکده پزشکی UNC، دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو، دانشگاه اموری و دانشگاه پنسیلوانیا تایید می‌کند که سلول‌های میکروگلیال می‌توانند به عنوان یک مخزن ویروسی ثابت برای HIV نهفته عمل کنند.

این سلول ها با طول عمر یک دهه ای، ۱۰ تا ۱۵ درصد سلول های موجود در مغز را تشکیل می دهند و مسئول تنظیم رشد مغز، حفظ شبکه های عصبی و ترمیم آسیب هستند.

تجزیه و تحلیل بافت های مغز برای مطالعه و کشف مخازن HIV بسیار دشوار است زیرا این نوع سلول ها را نمی توان به طور ایمن در افرادی که ART مصرف می کنند نمونه برداری کرد. بنابراین، در مطالعه ای که در مجله تحقیقات بالینی منتشر شد، محققان از مغز ماکاک ها با ویروس نقص ایمنی میش (SIV) استفاده کردند، ویروسی که ارتباط نزدیکی با HIV دارد.

محققان از تکنیک‌های جداسازی فیزیکی و آنتی‌بادی‌ها برای حذف سلول‌هایی که نشانگرهای سطح میکروگلیال را به صورت انتخابی بیان می‌کردند، استفاده کردند. سپس سلول‌های میلوئیدی مغز بسیار خالص را از سلول‌های CD۴+ که از بافت مغز عبور می‌کردند جدا کردند. تحقیقات گذشته نشان داده است که HIV پنهان می‌تواند در سلول‌های CD۴+ پنهان شود که پاسخ‌های ایمنی را هماهنگ می‌کنند و به طور خاص توسط ویروس هدف قرار می‌گیرند.

محققان با استفاده از تکنیک‌های جداسازی فیزیکی، نمونه‌هایی را نیز به دست آوردند که توسط چهار فرد HIV+ اهدا شد که از ART استفاده می‌کردند اما از سایر بیماری‌های لاعلاج رنج می‌بردند.

اگرچه این مطالعه دارای محدودیت‌هایی مانند تعداد کمی از نمونه‌های موجود از اهداکنندگان انسانی است، اما از این مفهوم حمایت می‌کند که سلول‌های میکروگلیال مخزن پایداری برای عفونت خفته هستند و می‌توانند با درمان‌های بالقوه مورد هدف قرار گیرند.

نزدیک شدن به واکسن HIV

حدود ۱.۲ میلیون نفر در ایالات متحده در پایان سال ۲۰۲۱ مبتلا به HIV بودند. از این تعداد، ۸۷٪ از ابتلا به یک بیماری آگاه بودند. در حالی که هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد، می توان آن را با درمان ضد ویروسی کنترل کرد. برای اکثر افراد، این روش کمک می کند که ویروس را ظرف شش ماه تحت کنترل قرار دهند و از انتقال بیشتر جلوگیری می کند.

درمان HIV به دو شکل انجام می شود:

قرص
واکسن
قرص ها در ابتدای درمان توصیه می شوند و هر روز باید مصرف شوند. در همین حال، افراد مبتلا به سرکوب ویروسی (دارای کمتر از ۲۰۰ کپی HIV در هر میلی لیتر خون) یا بار ویروسی غیرقابل شناسایی برای حداقل سه ماه ممکن است واکسن هایی را دریافت کنند که یک بار در ماه دیگر تزریق شود.

اگرچه هنوز راه زیادی برای یافتن درمانی برای HIV وجود دارد، اما محققان در حال کار بر روی بهبود پیشگیری از آن هستند. در کارآزمایی بالینی فاز ۱ در سال ۲۰۲۲، یک نامزد واکسن HIV آنتی بادی علیه ویروس را در ۳۵ نفر از ۳۶ شرکت‌کننده القا کرد. با این حال، مشخص نیست که آیا این واکسن می تواند در برابر HIV محافظت کند یا خیر.

در طول تاریخ، پنج نفر - همه بیماران سرطانی - از HIV درمان شده اند. همه آنها پیوندهایی با جهش ژنتیکی نادر، هموزیگوت CCR۵ Delta ۳۲ دریافت کردند که توانایی HIV برای نفوذ به سلول های ایمنی را مختل می کند و تنها در ۱٪ از جمعیت وجود دارد.

محققان می گویند که این رویکرد نویدبخش درمان HIV خارج از بیماران سرطانی است.

منبع: برنا

انتهای پیام/

کد خبر: 1186916 برچسب‌ها دانستنی ها

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: دانستنی ها سلول ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۷۱۱۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای نابودی ویروس‌ها پنجره را باز کنید!

پژوهشگران می‌گویند سطوح بالاتر کربن دی اکسید(CO2) به این معنی است که ویروس‌ها طول عمر بیشتری خواهند داشت و افراد بیشتری را آلوده می‌کنند، بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه موثر برای کم کردن ویروس‌های معلق در هوا باشد.

به گزارش ایسنا، کربن دی اکسید یک عمل کلیدی برای بیشتر زنده ماندن ویروس‌های معلق در هوا و در نتیجه احتمال انتشار بیشتر آنهاست. بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه علمی برای جلوگیری از انتشار ویروس‌های تنفسی نسبت به آنچه که در ابتدا پیش‌بینی شده بود، باشد.

به نقل از ان‌ای، با ظهور کووید-19، جهان یاد گرفت که بودن در فضای نزدیک با فرد یا افراد دیگر چگونه می‌تواند خطر ابتلا به این ویروس را افزایش دهد.

اکنون تحقیقات جدید به رهبری پژوهشگران دانشگاه بریستول در بریتانیا یک پاسخی به این پرسش داده است که چگونه و چرا ویروس‌های تنفسی موجود در هوا برای مدت طولانی‌تری در فضاهای بسته باقی می‌مانند. آنها می‌گویند پای کربن دی اکسید در میان است.

آلن هادرل، سرپرست و نویسنده ارشد این مطالعه و محقق ارشد علوم هواپخش در دانشکده شیمی دانشگاه بریستول می‌گوید: ما می‌دانستیم که ویروس عامل کووید-19 موسوم به SARS-CoV-2 مانند سایر ویروس‌ها،  از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم، پخش می‌شود، اما این مطالعه نشان‌دهنده پیشرفت بزرگی در درک ما از این است که دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد و مهم‌تر اینکه چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.

کربن دی اکسید(CO2) یک شاخص خوب برای سنجش تهویه در یک فضای داخلی است. تعداد افراد در یک اتاق بر غلظت CO2 تأثیر می‌گذارد و از آنجایی که هم کربن دی اکسید و هم ویروس‌های تنفسی دیگر در هوای بازدمی وجود دارند، منطقی است که از غلظت CO2 به عنوان شاخصی برای خطر انتقال ویروس استفاده شود.

در اینجا ما باید کمی عمیق‌تر به بررسی تنفس بپردازیم. PH بالای (قلیایی) بازدم ناشی از ترشحات تنفسی است که از آن منشاء می‌گیرد. به عنوان مثال، بزاق و مایع ریه حاوی سطوح بالایی از بی‌کربنات قلیایی هستند. pH قطرات خارج شده در تنفس با تبخیر بی‌کربنات به گاز CO2 تغییر می‌کند، اما تحت تأثیر عواملی مانند رطوبت نسبی، اندازه قطرات و غلظت CO2 در محیط قرار می‌گیرد.

از آنجایی که تصور می‌شود PH محرک عفونت‌پذیری ویروس‌های معلق در هوا باشد، پژوهشگران بررسی می‌کنند که آیا غلظت CO2 محیط بر پایداری ویروس‌های موجود در هوا (هوا پایداری) و خطر انتقال آنها تأثیر می‌گذارد یا خیر.

در شرایط همه‌گیری کووید-19 از مانیتورهای سنجش CO2 برای تخمین تهویه ساختمان استفاده شد. هوای معمولی خارج از منزل حاوی حدود 400 قسمت در میلیون(ppm) کربن دی اکسید است. در فضاهای داخلی معمولی و دارای تهویه مناسب، غلظت بین 400 تا 1000 ppm است. در فضاهای دارای تهویه ضعیف، غلظت CO2 می‌تواند از 2000 ppm بیشتر شود و در محیط‌های شلوغ‌تر از 5000 ppm بالاتر رود.

پژوهشگران با تغییر غلظت CO2 در هوا بین 400 ppm و 6500 ppm، ارتباط بین غلظت CO2 و مدت زمانی که ویروس‌های موجود در هوا عفونی می‌مانند را تأیید کردند.

در مقایسه با CO2 معمولی جو که حدود 500 ppm است، افزایش متوسط در CO2 از 400 ppm به 800 ppm در محدوده یک اتاق با تهویه خوب منجر به افزایش قابل توجهی در هواپایداری ویروس برای همه سویه‌های ویروس SARS-CoV-2 از جمله دلتا، بتا و اومیکرون پس از دو دقیقه شد. ضمن اینکه تفاوتی در میزان عفونت و سرایت‌پذیری بین 800 و 6500 ppm مشاهده نشد.

افزایش غلظت CO2 عمیقاً بر سرایت‌پذیری SARS-CoV-2 در طول زمان تأثیر گذاشت. در مقایسه با هوای معمولی، زمانی که غلظت کربن دی اکسید 3000 ppm بود (مشابه غلظت یک اتاق شلوغ) ویروس‌ها پس از 40 دقیقه تقریباً 10 برابر بیشتر عفونی باقی ماندند.

هادرل می‌گوید: این رابطه روشن می‌کند که چرا رویدادهای اَبَرپخش‌کننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند. PH بالای قطرات بازدمی حاوی ویروس SARS-CoV-2 احتمالاً عامل اصلی عفونت است. CO2 هنگامی که با قطرات برهمکنش می‌کند مانند یک اسید عمل می‌کند. این باعث می‌شود که pH قطرات کمتر قلیایی شود و در نتیجه ویروس درون آنها با سرعت کمتری غیرفعال شود.

خوشبختانه توصیه پژوهشگران برای کاهش عفونت ویروسی یک توصیه ساده است.

هادرل می‌گوید: به همین دلیل است که باز کردن یک پنجره یک استراتژی کاهش موثر است، زیرا هم از نظر فیزیکی ویروس را از اتاق خارج می‌کند و هم باعث می‌شود قطرات هواپخش برای ویروس سمی‌تر شوند.

با توجه به تمرکز جهانی بر کاهش CO2 جو که دانشمندان اقلیم پیش‌بینی می‌کنند در دهه‌های آینده به بیش از 550 ppm افزایش یابد، پژوهشگران می‌گویند یافته‌های آنها پیامدهای گسترده‌تری دارد.

هادرل می‌گوید: بنابراین، این یافته‌ها پیامدهای گسترده‌تری نه تنها در درک ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.

وی افزود: داده‌های مطالعه ما نشان می‌دهد که افزایش سطح CO2 در جو می‌تواند با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی می‌مانند، همزمان باشد.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

انتهای پیام